Зваротак як акт камунiкацыi ў мове п'ес Кандрата Крапiвы

УВОДЗІНЫ

Актуальнасць даннага даследавання абумоўлена неабходнасцю, па-першае, шматаспектнага сістэмнага аналізу зваротка ў сучаснай беларускай літаратурнай мове; па-другое, вырашэння пытання аб сінтаксічным статусе, функцыях, спосабах і сродках выражэння зваротка. Вырашэнне пастаўленых праблем дазволіць скласці комплекснае ўяўленне аб зваротку ў сучаснай беларускай літаратурнай мове.

Мэта навуковай работы з’яўляецца выяўленне структурна-семантычных і функцыянальных асаблівасцей зваротка ў сучаснай беларускай літаратурнай мове.

Дасягненне пастаўленай мэты патрабуе вырашэння наступных задач:

·                   Даць вызначэнне паняццю “зваротак” як многафункцыянальнай і рознастатуснай сінтаксічнай з’яве;

·                   Вызначыць класіфікацыі звароткаў паводле формы выражэння, структуры і ўжывання;

·                   Паказаць асаблівасці ўжывання звароткаў у п’есах К.Крапівы.

Такім чынам, аб’ект даследвання – зваротак, а прадмет – асаблівасці яго ўжывання у мастацкіх творах К.Крапівы.

Матэрыялам даследвання паслужылі п’есы К. Крапівы “Хто смяецца апошнім” і “Брама неўміручасці”. Аналіз зваротка на матэрыяле твораў мастацкай літаратуры менавіта К. Крапівы абумоўлены тым, што пісьменнік адлюстроўвае адметныя асаблівасці сінтаксічных канструкцый сучаснай беларускай мовы, у тым ліку дэманструе шырокую разнастайнасць тыпаў канструкцый са звароткам.

Структура даследвання складаецца з уводзін, двух асноўных глаў з падглавамі, заключэння і спіса літаратуры.